معمولا عادت ندارم نوشته ای رو مستقیم تو وب بنویسیم مگر اون اوایل....
آنقدر فکرم درگیر شده که ترجیح میدم اینجا بنویسم...
فکر بکن!!
چقدر سخته یه عذر خواهی ساده!
خیلی وقت ها میگم شهامت میخواد که قبول کنی اشتباه کردی و باید عذر خواهی کنی....
و خیلی وقت ها بدم میاد از کسایی که عذر خواهی میکنند.... حس میکنم ضعف نشون میدن یا اون آدم انقد براشون مهمه که ترجیح میدن شهامت به خرج بدن یا به ظاهر ضعف تا اون شخص ازشون ناراحت نباشه....
یادمه یک بار دوستی ازم سر هیچی عذر خواهی کرد، در حالی که اصلا برا من مهم نبود و ناراحت هم نبودم و در جوابش گفتم آدم از چیزی ناراحت میشه که مهم باشه و این قضیه اصلا مهم نیست....
الان که فکر میکنم خندم میگیره... درسته اون اتفاق و عذر خواهی اون شخص برا من اصلا مهم نبود.... ولی شاید من برای اون دوستم آنقدری مهم بودم که عذر خواهی کنه.....
هر چند خیلی وقته اوشون رو ندیدم و باهاش حرف نزدم.... ولی این عادت همیشه رفتارم باقی موند.... اینکه کسی میگه ببخشید میگم اصلا مهم نیست.... شاید اینجوری راحت تره اعصابم با بی ارزش کردن اون موضوع.... ولی یادم نمیره افرادی رو که شاید انقد برام ارزش قائل بودن که عذر خواهی کنن........
هر چند که شاید هیچ وقت بهشون نگم یا جبران نکنم براشون یا من هم انقد جرات نداشته باشم که عذر خواهی کنم..... ولی بی شک فراموش شون نمیکنم......
کاش هیچ وقت یادمون نره این آدم هارو....... ،
